Η εγκατάσταση είναι εντελώς απρόσιτη για όποιον έχει αναπηρικό καροτσάκι. Μπορείς να φτάσεις ΙΣΩΣ 10 πόδια στην πόρτα, αλλά αν θέλεις να πας στο μπάνιο ή να αποκτήσεις πρόσβαση στα περισσότερα τραπέζια...ξέχασέ το. Προφανώς υπάρχει ένα τραπέζι μπιλιάρδου στον επάνω όροφο, αλλά δεν υπάρχει ασανσέρ ή ράμπα εκεί πάνω. Άκουσα επίσης έναν ερμηνευτή να μιλάει για το πόσο σκληρές είναι οι σκάλες προς τα καμαρίνια για τους καλλιτέχνες, οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πόσο αδύνατο θα ήταν για καλλιτέχνες με οποιοδήποτε είδος προβλημάτων με τα πόδια τους (είμαι σχετικά ικανός στο σώμα αλλά έχω μπερδέψει τα γόνατα χάρη στις εφηβικές μαζορέτες, και ακούγεται ότι όλος ο κάτω όροφος θα ήταν ως επί το πλείστον απρόσιτος για μένα). Διαπίστωσα επίσης ότι η ιδιοκτήτρια αντιμετωπίζει μηνύσεις για ρατσισμό και κλοπή φιλοδωρημάτων και κάτι για το να μην πληρώνει τους υπαλλήλους της κατά τη διάρκεια του lockdown. Είναι πραγματικά λυπηρό που ένα από τα λίγα λεσβιακά μπαρ σε ολόκληρη τη χώρα ανήκει σε έναν τόσο απαίσιο άνθρωπο. Θέλω να υποστηρίξω ένα λεσβιακό μπαρ αφού είναι τόσο λίγα, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω ηθικά ή ηθικά αυτήν την επιχείρηση.