Άκουσα ότι αυτό ήταν το κλαμπ για να πάω στη Σιγκαπούρη, και το έδωσα μια πρόσφατη Κυριακή. Ήταν φρικτό! Τα τεράστια ηχεία έβγαζαν θόρυβο και στις δύο πλευρές της σκηνής. Περίπου τόσο εκλεπτυσμένο όσο μια κάλτσα γυμνασίου. Το μπάσο αντήχησε μέσα από την τσιμεντένια πίστα. Μερικές ενδείξεις για τη διαχείριση: ακουστική, ήχος surround, δάπεδο από μασίφ ξύλο. Ένα καλό σύλλογο χορού έχει μπάσο που κυλάει στα μαλλιά μου, κάνει μασάζ στο κόκκαλο του στήθους μου και δεν με αφήνει ανίκανο να κάνω μια αξιοπρεπή συνομιλία από στόμα σε αυτί. Έχει να κάνει περισσότερο με το να νιώθεις τη μουσική, παρά να σε επιτίθεται από αυτήν. Οι ομοφυλόφιλοι της Σιγκαπούρης εδώ και χρόνια παρακαλούν τους διευθυντές των μεγάλων κλαμπ για τα βράδια της Κυριακής. Εγκαταλείποντας τα αξιοπρεπή γκέι μπαρ που έχουν στη διαδικασία. Ομολογουμένως, ο χώρος του Zirca έχει ένα αξιοπρεπές μέγεθος σκηνής για το σόου, το οποίο το βράδυ που ήμουν εκεί ήταν ένας αρκετά ικανός πλαστής Τζέιμς Μποντ. Εάν ακολουθήσετε αυτήν την προσέγγιση, ίσως είναι ώρα για μια προσέγγιση «θα σας πάρουμε τις Κυριακές, αν μας δώσετε το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα». Σε μια επίσκεψη νωρίτερα φέτος, έδωσα μια ευκαιρία στο "Sunday at Avalon". Ίσως θα έπρεπε να το πουν «Bling». Όπως είναι, το συνονόματό του στο Λος Άντζελες είναι κακό.