LGBT Ιταλική τέχνη: Artemisia Gentileschi

LGBT Ιταλοί καλλιτέχνες έχουν διαδραματίσει βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της δυτικής τέχνης. Ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι έρχονται στο μυαλό. Τούτου λεχθέντος, οι γυναίκες καλλιτέχνες έχουν αφήσει λίγο ίχνος στην περίοδο της Αναγέννησης και της Πρώιμης Σύγχρονης περιόδου. Με λίγες καλλιτεχνικές καριέρες ανοιχτές για τις γυναίκες, δεν είχαν πραγματικά την ευκαιρία. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις.

Η Artemisia Gentileschi ήταν γυναίκα καλλιτέχνης και αφηγητής. Το έργο της ξεχάστηκε σε μεγάλο βαθμό μετά το θάνατό της, αλλά αυτό αρχίζει να αλλάζει. Μια έκθεση έργων της 2021-2021 στην Εθνική Πινακοθήκη φέρνει τα βασικά της έργα στο Ηνωμένο Βασίλειο για πρώτη φορά. Έπρεπε μόνο να περιμένει τετρακόσια χρόνια.

Από αυτοπροσωπογραφίες έως βιβλικές απεικονίσεις, το έργο της είναι σπλαχνικό, προσωπικό και συχνά βίαιο. Στο «Αυτοπροσωπογραφία της ως λαούτο» βλέπει από τον καμβά της με απόλυτη πρόθεση. Η μεγαλύτερη επιρροή της ήταν η Caravaggio και συνδέεται με την μπαρόκ περίοδο.

Για πολλά χρόνια, η ιστορία της ζωής της επισκίασε την τέχνη της. Ως φεμινιστική μπλούζα, έσπασε πολλά νέα εδάφη. Ωστόσο, η πρόσφατη κριτική ανάλυση μετέφερε την προσοχή από την ιστορία της στο έργο της. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους ζωγράφους του 17ου αιώνα. Τούτου λεχθέντος, τα καλύτερα έργα της συνδέονται στενά με την προσωπική της ζωή.

Η τέχνη της τροφοδοτήθηκε από ένα τραυματικό περιστατικό από τα νιάτα της. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών βιάστηκε από τον καλλιτέχνη Agonostino Tassi. Ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή, αν και το έργο του έχει πλέον ξεχαστεί, σε αντίθεση με το έργο του θύματός του - η πιο γλυκιά εκδίκηση για έναν καλλιτέχνη. Ο πατέρας της οδήγησε τον Τάσι στα δικαστήρια και ξεκίνησε μια μακρά και πολύ δημόσια μάχη. Παραδόξως, σώζεται ένα πλήρες κείμενο της δικαστικής υπόθεσης 400 ετών. Η Artemisia δίνει μια γραφική περιγραφή της σεξουαλικής επίθεσης. Αντέδρασε, προκαλώντας του σοβαρό τραυματισμό. Συνέχισε να κάνει σεξ μαζί του μετά την επίθεση με την ελπίδα ότι θα παντρευτούν. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν η συμφωνία, αλλά ο Τάσι αρνήθηκε. Η δημοτικότητα και οι παπικές σχέσεις του Τάσι λειτούργησαν υπέρ του. Η Αρτεμισία κατέληξε να κατηγορηθεί για το περιστατικό και να βασανιστεί.

Σε μια κουλτούρα που χτίστηκε γύρω από την τιμή και την ντροπή, θα έπρεπε να ήταν το τέλος της. Η δημοσιότητα από τη δίκη κατέληξε να δουλεύει υπέρ της. Τα λαμπρά έργα τέχνης και η φήμη της την έκαναν ένα μεγάλο όνομα στη δεκαετία του 1620.

Στα πρώτα έργα τέχνης που την έκαναν διάσημα, συχνά απεικόνιζε σκληρές σκηνές που ήταν σαφώς εμπνευσμένες από την επίθεση και την επακόλουθη δίκη της. Το πιο συγκλονιστικό έργο της είναι μια απεικόνιση της βιβλικής ιστορίας της Judith Slaying Holofernes. Η αποκρυφική ​​ιστορία χρονολογεί τη δολοφονία ενός Ασσύριου στρατηγού από μια ισραηλινή γυναίκα. Σκοτώνει τον στρατηγό με τη βοήθεια της υπηρέτριας της.

Ο πίνακας της Αρτεμισίας απεικονίζει τις δύο γυναίκες να χρησιμοποιούν όλη τους τη δύναμη για να καταρρίψουν και να σκοτώσουν τους Χολοφέρνες. Έχοντας βιώσει ανδρική βία, ήξερε ακριβώς πώς να απεικονίσει τη σκηνή. Διευκρινίζει ότι θα χρειαστούν δύο γυναίκες για να αναλάβουν έναν τόσο επιβλητικό άνδρα. Μπορείτε να δείτε ότι χρησιμοποιούν όλη τους τη δύναμη για να κάνουν την πράξη. Είναι μια βίαια ρεαλιστική απεικόνιση. Δείχνει τη βαρβαρότητα που είχε βιώσει η ίδια.

Βρήκε επιτυχία στη Φλωρεντία, τη Ρώμη και τη Βενετία. Η διασημότητα της εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Ο Κάρολος Α της Αγγλίας την κάλεσε στο δικαστήριο του. Ανέλαβε την προσφορά και συνέχισε να ζωγραφίζει, αλλά τα καλύτερα έργα της ήταν πίσω της. Κατάφερε να εγκαταλείψει την Αγγλία λίγο πριν από τον εμφύλιο πόλεμο και έζησε τα τελευταία χρόνια της στη Νάπολη.

Αν και δεν ήταν καλλιτέχνης ΛΟΑΤ +, τα έργα της έχουν βαθιά γυναικεία ποιότητα και έχουν εμπνεύσει πολλούς ομοφυλόφιλους καλλιτέχνες και φεμινίστριες. Οι γυναίκες έχουν κυρίαρχες θέσεις στη δουλειά της, είτε θέτουν είτε σκοτώνουν τους Ασσύριους στρατηγούς. Καθώς ο Άγιος Σεμπαστιάν έγινε καλλιτεχνική εικόνα για άντρες ομοφυλόφιλους, οι πίνακες της Αρτεμισίας μιλούν για τους λάτρεις της τέχνης. Ήταν ένας ξένος που έζησε την αλήθεια της σε μια εποχή που θα μπορούσατε να σκοτωθείτε ή να εξορίσετε για να το κάνετε. Τέσσερις αιώνες αργότερα η δουλειά της αντηχεί ακόμα.